ΟΜΙΛΙΑ ΑΝΔΡΕΑ ΛΟΒΕΡΔΟΥ
ΣΥΝΕΔΡΙΟ ΠΑΣΟΚ
ΑΘΗΝΑ, 24 ΝΟΕΜΒΡΙΟΥ 2019
Φίλες και φίλοι, συντρόφισσες και σύντροφοι,
θέλω να ξεκινήσω την παρέμβασή μου καταγράφοντας τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Ελλάδα σήμερα.
Δεν υπάρχει ένας Έλληνας, δεν υπάρχει μία Ελληνίδα που να μην εκτιμά ότι τα ζητήματα της ασφάλειας του πολίτη και το μεταναστευτικό είναι πρώτα στην ημερήσια διάταξη της πατρίδας μας.
Δεν υπάρχει ούτε ένας Έλληνας, δεν υπάρχει ούτε μία Ελληνίδα που να μην εκτιμά ότι από τον προϋπολογισμό του 2020 εξαρτάται η τύχη η δική του, η δική της και των οικογενειών τους.
Δεν υπάρχει πολιτικοποιημένος Έλληνας που να μην σκέφτεται το σημαντικό θέμα του εκλογικού νόμου, την ψήφο των συμπατριωτών μας εκτός Ελλάδος.
Δεν υπάρχει κανείς πολύ πολιτικοποιημένος που να μην ασχολείται με την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Δεν υπάρχει κανένας Έλληνας και καμιά Ελληνίδα που να παρακολουθεί την επικαιρότητα και να μην έχει καταλάβει ότι κατά τα χρόνια της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ λειτουργούσε ένα παραδικαστικό κύκλωμα και τώρα αυτό το σύστημα πρέπει να τιμωρηθεί.
Και προφανώς δεν υπάρχει κανένας Έλληνας και καμιά Ελληνίδα που να μην αντιλαμβάνεται ότι τα ζητήματα του ασύλου στα πανεπιστήμια συνδέονται με τα ζητήματα της ασφάλειας, της ευταξίας και της ευνομίας γενικότερα.
Γιατί τα λέω αυτά φίλες και φίλοι;
Μα ακριβώς γιατί πρέπει να καταγράψουμε τον κατάλογο των ζητημάτων που αφορούν την κοινωνία, τον κατάλογο των ζητημάτων, για τα οποία η κυβέρνηση θα δώσει εξετάσεις αλλά και τον κατάλογο των ζητημάτων, για τα οποία θα εξεταστεί απέναντι τους και η στάση της δικής μας παράταξης.
Σ’ αυτή τη βαριά ημερήσια διάταξη, τέσσερις μήνες μετά τις εκλογές, δεν υπάρχει θέση το Κίνημα Αλλαγής, το ΠΑΣΟΚ να προτάσσει τα δικά του μικρά εσωτερικά ζητήματα ως πρώτα. Και δεν υπάρχει θέση γιατί απλώς δεν είναι πρώτα γιατί προέχουν τα προβλήματα της χώρας που προανέφερα και το βλέμμα των πολιτών και το ενδιαφέρον τους είναι στραμμένα εκεί.
Τι είχαμε εμείς τώρα να διευθετήσουμε;
Τη λήξη της περιόδου από το προηγούμενο συνέδριό μας μετά το 2015 και την οργάνωση των σχέσεων ανάμεσα στο ΠΑΣΟΚ και το Κίνημα Αλλαγής. Αυτό ήταν το θέμα αυτής της συγκυρίας.
Μπορούσε αυτό το θέμα να γίνει πρώτο; Να επικρατήσει στην ημερήσια διάταξη της χώρας ως πρώτο;
Αντικειμενικά δεν μπορούσε. Η ημερήσια διάταξη που προανέφερα είναι πολύ μεγάλη και σημαντική ενώ το δικό μας είναι ένα θέμα διευθέτησης με κριτήριο τη λογική. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το ΠΑΣΟΚ είναι το μεγαλύτερο κομμάτι του Κινήματος Αλλαγής. Καμία αμφιβολία δεν υπάρχει σ’ αυτό. Οι σχέσεις του λοιπόν με το Κίνημα Αλλαγής όπως σωστά την οργανώνει το καταστατικό που προτείνεται είναι ένα θέμα που για μας έπρεπε να λυθεί αλλά για την υπόλοιπη Ελλάδα δεν λέει σχεδόν τίποτε γιατί είναι ένα θέμα εσωκομματικό δικό μας και όχι του συνόλου της ελληνικής κοινωνίας.
Πως τώρα αξιοποιήσαμε αυτό το θέμα;
Το αξιοποιήσαμε με τη συγκέντρωση και τη συζήτησή μας και με το πρόταγμα για το μέλλον του κόμματός μας ή δώσαμε την ευκαιρία να βγάλουμε προς τα έξω ένα πρόσωπο μίζερο και εσωστρεφές; Με ανθρώπους που τσακώνονται μεταξύ τους για πράγματα που τον κόσμο δεν τον αφορούν;
Δυστυχώς έγινε το δεύτερο. Γιατί ειλικρινά δεν ξέρω αν υπάρχει ένας ή μία που με κριτήριο τη λογική να μας εξηγήσει γιατί το ζήτημα της εκλογής ή μη των συνέδρων είναι ζήτημα πρώτης ποιότητας και πρώτης αξίας για την ιεράρχηση των προβλημάτων της πατρίδας. Πριν από έξι μήνες βγάλαμε συνέδρους με ανοιχτές, μαζικές διαδικασίες. Δεν είναι δυνατόν μέσα σε έξι μήνες να κάνουμε τα ίδια πράγματα δύο φορές. Έκανε κακό στο χώρο η αναγωγή σε είδηση της συζήτησης μεταξύ μας για συνέδρους ή μη συνέδρους κ.ο.κ.
Φίλες και φίλοι, πρέπει να λογικευτούμε.
Πρέπει να καταλάβουμε ποιο είναι το πρώτο, ποιο είναι το δεύτερο και ποιο είναι το τελευταίο από τα θέματα που ενδιαφέρουν τη χώρα και το κόμμα μας. Και είναι επίσης μία ευκαιρία στο συνέδριο αυτό να συζητήσουμε με ποιο πολιτικό τρόπο θα ξαναγυρίσουμε στο προσκήνιο της πολιτικής. Το να θυμόμαστε το παρελθόν είναι αναγκαίο αλλά να πιστεύουμε ότι μέσα από το παρελθόν μόνο θα ατενίζουμε και θα προχωρήσουμε στο μέλλον δεν είναι απλώς λάθος, είναι ολέθριο λάθος! Η ιστορία θα μας τιμωρήσει, αν έτσι σκεφτόμαστε.
Εκείνο που πρέπει να δούμε είναι αυτό που έχουν καταλάβει όλοι οι ομοϊδεάτες μας στην Ευρώπη. Πρέπει δηλαδή να αλλάξουμε την ιεράρχησή μας. Η μεμψιμοιρία των τελευταίων εβδομάδων υπονόμευσε την δουλειά που κάνουμε στη Βουλή αυτό τον καιρό. Και υπονόμευσε και τη δράση των στελεχών μας στα μέσα ενημέρωσης. Προσπαθούμε ανταποκρινόμενοι στα προβλήματα της χώρας να φανούμε αντάξιοι των περιστάσεων και επίσης προσπαθούμε στη Βουλή να φανούμε ως Κοινοβουλευτική Ομάδα αντάξια της προηγούμενης, που όπως επεσήμαναν και ο Βασίλης Κεγκέρογλου και ο Γιάννης Κουτσούκος ήταν η καλύτερη Κοινοβουλευτική Ομάδα που διέθετε η Βουλή την προηγούμενη τετραετία. Άρα εκτός του ότι πρέπει να αφήσουμε την μεμψιμοιρία στην άκρη πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά τί είναι αυτό που πρέπει να κάνουμε για να ανταποκριθούμε στις λύσεις που αναζητά πολίτης για τα προβλήματά του. Κατά την προεκλογική περίοδο δεν σας κρύβω ότι σε όποια γειτονιά της Αθήνας κι αν πήγα δεν μου προέβαλαν το ζήτημα της οικονομικής δυσκολίας αλλά το μεταναστευτικό και το ζήτημα της ασφάλειας του πολίτη. Σαφώς και έχουμε μια παράδοση σεβασμού στο Κράτος Δικαίου και στα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά έχουμε και μία αλλαγή των θεμάτων που έχει να αντιμετωπίσει τόσο η χώρα μας όσο και η Ευρώπη. Ποιος μπορεί να αγνοήσει ότι για την Ελλάδα το προσφυγικό – μεταναστευτικό σήμερα είναι θέμα κορυφαίο που συνδέεται και με την οικονομική κατάσταση; Άρα, εάν επιχειρήσουμε αυτό το ζήτημα να το προσεγγίσουμε με θεώρηση αντίστοιχη της προηγούμενης δεκαετίας κανείς δε θα μας ακούσει. Όταν μιλάμε μεταξύ μας δεν μας ακούει κανένας πολίτης. Εάν το επαναπροσδιορίσουμε ως θέμα κορυφής θα ακουστούμε σε περισσότερους και πιο δυνατά. Δεν είναι τυχαίο ότι στην ώρα του πρωθυπουργού την Παρασκευή ο ΣΥΡΙΖΑ ρωτούσε για μια τροπολογία για τις τράπεζες ενώ η Γεννηματά έθεσε το μεταναστευτικό. Η ομιλία της Προέδρου έδωσε στίγμα σοβαρής ευρωπαϊκής αντιπολίτευσης. Πιστεύω ότι αυτό πρέπει να το δούμε όχι μόνο περιορισμένο στα όρια της Βουλής αλλά να το προτείνουμε ως θέμα που αφορά ολόκληρη την πατρίδα. Όλους τους Έλληνες, όλες τις Ελληνίδες. Τα κόμματα που το έκαναν αυτό στην Ευρώπη είδαν τη ρότα τους να αλλάζει. Το δανικό σοσιαλδημοκρατικό κόμμα από κόμμα της αντιπολίτευσης έγινε κυβέρνηση γιατί δεν δίστασε να κάνει αυτή την αλλαγή. Με διαφορετικούς όρους το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα της Ολλανδίας που έφτασε στα τάρταρα το 2017, φέτος πλησίασε το 20%.
Ή θα συνομιλήσουμε με τους ανθρώπους ή δεν θα μας ακούει κανείς. Αυτό πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε. Επαναλαμβάνω τα λάβαρα του παρελθόντος δεν αρκούν. Η ζυγισμένη πολιτική άποψη που πρέπει να έχει το κόμμα μας για τα μεγάλα ζητήματα της επικαιρότητας είναι εκείνο το χαρακτηριστικό που θα μας φέρει μπροστά. Είμαστε τρίτο κόμμα, και είχαμε την ευκαιρία να πάμε λίγο καλύτερα. Δεν το καταφέραμε. Τώρα χρειάζεται να είμαστε ενωμένοι, να έχουμε εδραιώσει μια ενότητα επάνω σε καθαρές γραμμές και καθαρές πολιτικές. Ως κόμμα του κέντρου και της κεντροαριστεράς πρέπει να έχουμε ως οδηγό τις καταστατικές αρχές ότι στο χώρο της οικονομίας δουλεύουμε για μια έντιμη σχέση μεταξύ εργαζομένων και εργοδοτών και προστατεύουμε αυτή τη σχέση προασπίζοντας τις συλλογικές συμβάσεις και τα δικαιώματα των εργαζομένων, χωρίς όμως καταχρήσεις και υπερβολές και στερεώνουμε την κοινωνική μας πολιτική μέσα από τον προβληματισμό και τις θέσεις μας γι’ αυτό που συγκινεί κάθε μέρα τους ανθρώπους της πατρίδας μας.
Και επαναλαμβάνω, αυτό που συγκινεί τον πολίτη σήμερα είναι το τρίπτυχο: ασφάλεια, μετανάστευση και οικονομία. Έχουμε μέλλον αν πορευτούμε με αυτό το τρίπτυχο κατά νου. Δεν έχουμε μέλλον, δεν είμαστε κατανοητοί αν ένας κοιτάει αριστερά και ο άλλος κοιτάει δεξιά και ο άλλος κοιτάει τον ουρανό. Κανείς δεν κοιτάει μπροστά συζητώντας στα τέλη του 2019, λίγο μετά από εθνικές εκλογές και λίγους μήνες μετά το συνέδριο του Κινήματος Αλλαγής, όταν συζητάει πώς θα εκλέγονται σύνεδροι και μαζεύει υπογραφές. Αυτά δεν τα θεωρώ σοβαρά πράγματα. Να σηκώσουμε το ανάστημά μας στη Βουλή, όπου, αν και δεν συνηθίζω να μιλάω για το παρελθόν, υπογραμμίζω ότι σήμερα καθόμαστε στα έδρανα που καθόταν ο Ανδρέας Παπανδρέου. Από τη γαλαρία που βρισκόμασταν λόγω των δυσκολιών, είμαστε στο κέντρο της Βουλής και στο προσκήνιο. Δε φτάνει όμως μόνο αυτό. Χρειάζεται ομόνοια μεταξύ μας και καθαρή πολιτική. Υπάρχει ο χρόνος να τεθούν και όλα τα υπόλοιπα ζητήματα σε ό,τι αφορά την εξέλιξη του Κινήματος Αλλαγής. Δεν είναι όμως τώρα η ώρα γι’ αυτά. Να αφήσουμε αυτά τα ζητήματα επί του παρόντος στην άκρη, να δούμε το κοινό συμφέρον, να δούμε ότι το Κίνημα Αλλαγής εξέλεξε είκοσι δύο βουλευτές και δύο ευρωβουλευτές και αυτοί ας είναι μπροστάρηδες στον αγώνα της παράταξής μας για πολύ καλύτερες μέρες
