Κατά τη διαδρομή του ιστορικού χρόνου ορισμένες χρονιές είναι τόσο πυκνές σε γεγονότα και εξελίξεις ώστε να αποτελούν αφ΄εαυτών έτη-ιστορικής αναφοράς. Τα ανωτέρω προφανώς αφορούν την επόμενη χρονιά δεδομένου ότι για το 2023 οι πολιτικές προκλήσεις είναι πολλές και σημαντικές (πληθωρισμός και ακρίβεια, ανάπτυξη, κλιματική αλλαγή, …). Σε αυτό το κείμενο επέλεξα να αναδείξω εκείνα τα δύο ζητήματα- προκλήσεις που κατά την κρίση μου θα επικαθορίσουν σε πολύ μεγάλο βαθμό την ελληνική πολιτική πραγματικότητα, αλλά και όχι μόνον αυτή.
Το πρώτο ζήτημα συνδέεται ευθέως με την εξωτερική πολιτική της πατρίδας μας και συγκεκριμένα με τις πρωτοφανείς και ανιστόρητες θέσεις και πολεμικές ρητορείες της Τουρκίας και του Προέδρου Ερντογάν. Τα ακραία και επικίνδυνα γεγονότα, πχ καταδίκη Ιμάμογλου, από τη μια και οι αδιανόητες απειλές από την άλλη, πχ πλήγμα πυραύλου Typhoon κατά της Αθήνας, συνθέτουν ένα εκρηκτικό κοκτέιλ μόνιμης επιθετικότητας. Η κρισιμότητα εν προκειμένω έγκειται στο να μην παρακολουθήσει η Ελλάδα αυτή την τακτική. Με δεδομένο ότι και οι δύο χώρες οδεύουν σε εκλογές, για μας είναι μονόδρομος να μην παρασυρθούμε από την ερντογανική εξαλλοσύνη. Η τουρκική πλευρά είναι κάτι παραπάνω από βέβαιο ότι θα εντάξει στον προεκλογικό της καμβά τα θέματα εξωτερικής πολιτικής, με ό,τι λαϊκίστικο αλλά και επικίνδυνο αυτό συνεπάγεται. Εμείς δεν πρέπει να γλιστρήσουμε στον ίδιο κατήφορο. Είναι απόλυτο λάθος να προσλαμβάνει προεκλογικό χαρακτήρα οποιαδήποτε απόφαση, ενέργεια ή πρωτοβουλία που αφορά τα εθνικά μας θέματα. Η πατρίδα και το εθνικό συμφέρον δεν χωρούν ούτε σε κάλπες ούτε σε εκλογικά παραβάν. Αλίμονο σε εκείνους που θα το τολμήσουν! Ευτυχώς έως σήμερα η Ελλάδα δεν έχει συρθεί πίσω από τον Τούρκο Πρόεδρο ούτε μετέρχεται τις μεθόδους του. Με αυτή την επιλογή πρέπει να πορευθούμε οι ελληνικές πολιτικές δυνάμεις και σε αυτή τη γραμμή οφείλουμε να μείνουμε ανυποχώρητοι και αταλάντευτοι και το 2023. Επαναλαμβάνω, όμως, ότι το πρώτο εξάμηνο του έτους αυτού είναι πολύ επικίνδυνο.
Το δεύτερο ζήτημα που θέλω να αναδείξω ως μείζονα πολιτική πρόκληση του 2023, δεν θα μπορούσε να ήταν άλλο από τις επικείμενες βουλευτικές εκλογές. Οι λόγοι είναι κάτι παραπάνω από προφανείς. Τα διδάγματα της τελευταίας δεκαετίας είναι σπουδαία για πολίτες και πολιτικούς. Έχουμε υποστεί όλοι πάρα πολλά για να προσέλθουμε στις κάλπες με λάθος κίνητρα. Τον λαϊκισμό, τα μεγάλα λόγια, την αγανάκτηση, την τιμωρητική ψήφο, τα έχουμε όλα αυτά δοκιμάσει. Ούτε οι πολιτικοί έχουμε πολιτικό δικαίωμα στη μεγαλαυχία, ούτε οι συμπολίτες μας έχουν ηθικό δικαίωμα στην επιπολαιότητα. Τη λαϊκή ετυμηγορία προφανώς ουδείς μπορεί να προκαταλάβει και η λαϊκή κυριαρχία είναι απολύτως σεβαστή. Εκείνο όμως που δεν μπορούμε να παραβλέψουμε προσερχόμενοι στις κάλπες είναι το αντιπαράδειγμα της τετραετίας 2015-2019. Η κοινωνία και η οικονομία δεν αντέχουν οπισθοδρόμηση.
Το 2023 η Ελλάδα, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες ας φροντίσουμε ο καθένας και η καθεμία με την ευθύνη που του/της αναλογεί να σταθούμε στο ύψος των περιστάσεων. Και αν κάποτε ίσχυσε για τις ΗΠΑ και τον Τζον Φιτζέραλντ Κέννεντυ, γιατί να μην ισχύσει φέτος και για μας; Μπροστά στις προκλήσεις που έρχονται ας μην ρωτάμε τι μπορεί η Ελλάδα να κάνει για μας, αλλά τι μπορούμε εμείς να κάνουμε για την Ελλάδα.
